Yaşanmışlıkları anlatan,toplu bir mezardır yaralarım,
Her biri için,yetişdirdiğim koca mısraları karalarım.
Her gün beni içine çeker beyazlarımı örten karalarım,
Bir gram ışık görsem,gökyüzünü ardına kadar aralarım.
Bir süre donup kalıyorum,düşünürken o yitik geçmişimi,
Mısralarımda kendimi izliyorum ve yine kaybedişimi...
Dünya boş geçmiş,boş yere yapmışım ben her işimi,
Boşuna koşuşturmuşum,sıkıp durmuşum haybeye dişimi...
Beyazları renklilerle yıkıyorum ama yine siyah yine siyah,
Duygularımı sabitlemek istiyorum ama yine seyyah yine seyyah...
Artık güneşle uyanmak istiyorum bir kere de olsa bir sabah,
Her gün aynı rüyayla kavruluyorum,gittikçe uzaklaşıyor felah...
2 yorum:
Çok beğendim kardeş! :)
Emeğine sağlık.
sağol ablam! ;)
Yorum Gönder