Gece gibi çökmüş üstüme, sensiz solan her an. Pusu gibi çekmiş içine beni, seninle geçen zaman. Pisi pisi girmiş kapana bu ruh; seninle ya da sensiz hepsine “Tamam”.
Sen ki bana hangi zamandan çıkıp da geldin? Sen ki beni hangi romandan çekip de aldın? Sen ki seni, hangi şiirden söküp de hayatıma kattın? Hızlı koşularımda ani bir duvar, hazlı kaçışlarımda hep çekmeye devam eden bir mıknatıs oldun. Bayır aşağı duygularımda bir çelme,
Ve
her
daim
sadece;
üç aşağı beş yukarı
benim oldun.
Bil ki tükenmekle çürümez bu beden. Dil ki tapınmakla bıkmaz senden. Ruhum bu romanda şuursuz bir karakter.
Ve
ben artık,
sadece,
takılıp düşmekte
başarılı…
bir panter.
Saygılarımla
Lavinya Öz.
Lavinya Öz.
0 yorum:
Yorum Gönder