Kalabalıkta kaybolmuş çocuklar gibiyim.
Uzandığım eller hep hayal.
Biri çıkarda bir el verirse elime,
Ona bir düş hediye edeceğim.
Yüzmeyi unutmuş balıklar gibiyim.
Bana uzanan her olta bir tuzak.
Biri çıkarda bir can simidi atarsa bu balığa,
Ona eşsiz bir tebessüm göstereceğim.
Açmayı unutmuş çiçekler gibiyim.
Uzandığım topraklar hep rüya.
Biri çıkarda bir avuç toprak verirse şu tabiatta,
Ona 5. mevsimi icat edeceğim.
Uçmayı unutmuş kuşlar gibiyim.
Kanat çırptığım her rüzgâr bir kandırış.
Biri çıkarda biraz kırıntı sunarsa ayalarından,
Ona bir uçuşta ufuk çizgisini getireceğim.
1995
Saygılarla
Lavinya Öz.
Lavinya Öz.
0 yorum:
Yorum Gönder