GÖNDEREN BEYAZ KARDELEN
...
Zaman geçiyor muydu bilmiyordum ama yol geçip gidiyordu önümden.
Şimdi kimsesiz bir köprü seçiyordum uzaktan.
Emin olamasam da öyle düşünüyordum.
Varamadığım yerlerin hüznünü hissediyordum belki de, onun bir şehrin kuytularında kalmış iki yarımı birleştirişinde…
Bu birleştiriciliğin içinde bir yalnızlık vardı sanki ya da hiçbir yarıma tam anlamıyla ait olamamak...
Bu yüzden kimsesizdi işte.
Yürüyordum ben de, o kimsesiz köprüye doğru...
...
“Bazen bilmediğime, bilemediğime doğru yol almanın tuhaf cesaretinin karşılığı bildiğime gitmenin karşılığından daha güzel oluyor çünkü. Biliyorum…”
...
5 yorum:
Bu "BEYAZKARDELEN" in bana gönderdiği yazılardan birinden alıntıdır.
Ben çok beğendim, kalemine sağlık diyorum!
Kim bildiğine yürüyor?
Herkes bilmediğinin peşinde :)
Sevgiler Sana
tebrikler kardelen.. bildiğimiz şeylerden kaçmaz mıyız genelde?
yaptığın yorumların ziyadesini hakediyorsun ;) tebrikler...
Teşekkürler ve sevgiler bu bloga!! :))
Sevgiler bizden efendim ;)
Yorum Gönder