ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Umutlarım sürgün. Karanlığa köle prangalı düşlerim...

Soluğumu kesiyor gece ayazı. Her solukta yaşamı içime çekmeyi isterim oysa. Her nefes koskoca bir hayat demek.

İçimde bir fırtına kopuyor. Denizle kucaklaşan rüzgar benim! Silip süpürecek fırtınam . Bu defa bir kıyamettir kopacak!...

Derken;...

Deliboran fırtına çekiliyor, sessizliğin sinesine. Avunuyor yüreğim; kapanıp bir çocuğun yaralı ellerine.

Durmuşum umarsız. Durmuşum yolun ortasında. Durmuşum köşe başında hayatımın!

Yazı-tura oyunu mu oynamalı?
Bir adım atmak geleceğe, ya da sonsuz bir kaçış geçmişe.

O sokakların en kuytu köşesine kaçmak! Sol yanımın kuytularına kaçmak!

Oysa kaçtıklarımın bir yanı ben. Kendimden kaçmak, geceye karışmak acıtıyor içimi.

Güneş doğsun istiyorum! Gün ağarmalı ki, yollara vurayım kendimi.

Korkak oyunudur kaçmak!
Yaşamaya cesaret etmişim bir kez, korkmam kimseden!
Kendimden başka...

Bir de şu karabasan geceler olmasa, korkmam senden dünya!...