ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Şeytan kaçmış ruhuma,
Kim bilir belki de karanlık sızmış…
Kapıyı açık unutan kimliksizliğedir serzeniş.
Ne ağlayışların içimi acıtıyor ne de hayat yolunda takılıp düşmen.
Bende sadece bir ben kaldı o da ancak bana yetecek kadar düşman.
Şimdi sen diyorsun ki;
“Senin hiçbir kelimen gerçek değil.
Senin gibi kelimelerin de hayalet.
Hayatın ise kandırmacadan ibaret.
Senin yaşamında kendiliğine bile yer yokken bana mı benliğime mi yer açacaksın?”
Varsın sen öyle bil ve
Tuz bas kanayan yarana.
Öyle ki acıdan bayıl ölümden kurtulmak için.
Gittin mi? Uyudun mu?
Gittiysen yolun açık olsun.
Uyuduysan rüyanda beni gör.
Bu hayaleti yavaş yavaş içine ör.

Saygılarımla
Lavinya Öz.
1998 :)