Kirpiklerinin ardında bir şey var mı “ben” e dair?
Ben, yalnızca gözlerinin gün doğumu soğuğunu bilirim.
Bir de…
Bir de; üşüdüğümü baharda.
Gülüşünün ardında bir şey var mı “sen” e dair?
Ben, yalnızca sessizliğinin sesini bilirim.
Bir de…
Bir de; ağlamak istediğimi bana güldüğün her an.
Bakışların; ellerimi kendine yapıştıran, yakıcı bir buz kütlesi.
Gülüşlerin; beni ağlata bilecek kadar zevk verici.
Ve… Sana… Sahip… Olamamak…
Geçmişim sensizdi.
Şimdim hiç olmadı.
Ama YARIN öğreneceğim ki;
Kirpiklerin dökülmüş tensiz kalmışsın.
Daha da soğuk olmuş gün doğumları.
Sessizliğin çığlık çığlığa bir BENSİZLİĞE dönüşmüş…
İyi mi?
YARINDAN SONRAKİ gün ise;
“Yarından sonraki gün mü?”
Senin bensizliğinden de yarından sonraki günden de BANA NE!
Ben, şimdilerimi geri istiyorum…
Saygılarla
LAVİNYA ÖZ.
1995
0 yorum:
Yorum Gönder