ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Öyle derin bir bakışsın ki, göz kırpsan boğulurum sonsuzluğunda. Hiç umarsız, öylesine, şiirlesem seni; ellerime yüzüme bulaşırsın çoğalırım yalnızlığımda. Ne kadar çok ben o kadar hafifleyen elem. Ne kadar çok sen o kadar azalan ben.

Sözlerimden kırpsam, yani; seni senden gizli konuşsam biraz kendimle, yankılanarak dağılırım odamda, her bir köşede farklı bir ben: Fısıldayan, haykıran, susan ben ve olmamam gerektiği kadar sen olan ben(lik).

Dört parçamın dördü de birbirine muhalifken içimde tek parça sensin hüküm sürebilen.

Ah bu sen!

…

1993/Sonbahar