ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Hiç duymadım ki konuştuğunu

Hiç görmedim ki ben yansılı gözlerini

Hiç tatmadım ki belgesiz gülümseyişini

Ben onun gölge görüntüsüne âşıktım.

Yüzünü görmek istemiyorum

Bana dönsün, benimle konuşsun istemiyorum

Sadece; gölge görüntüsüne âşık kalmak…

Bana döndü, aramızda tek nefes kalana dek yaklaştı.

Sımsıkı kapattım gözlerimi.

Saçlarımı okşadı, uzundu tırnakları ama…

Ama nasıl olur?

Ben hissedemezdim ki dokunuşları…

Ben bir ruhtum.

Nasıl olur?

O hissettiremezdi ki dokunuşları, o bir gölgeydi.

Dokunulmaz dokunuşlar.

Kaçınılmaz kaçışlar.

Belki de buydu soyuttan soyut yaratmak,

Bir gölgenin bir ruha olan aşkıydı.