ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Dağınık bir oda gibiyim.

Hiç bir şey olması gereken yerde değil.

Kapı aralığından görsen,

Gerisin geri kaçar mısın?

Yoksa

Kaybolma pahasına da olsa içeri dalar mısın?

Dikkat!

Etrafta cam kırıkları var.

Parçalanmış düşlerden geriye kalan.

Çıtırtıları duysan,

Kulaklarını tıkar mısın?

Yoksa

Yalın ayak yürümekten korkmaz mısın?

Türevin türevi kendisi ise;

Dağınık odayı görsen,

Sessizce kapıyı çekip çıkar mısın?

Yoksa

Tekrar tekrar dağıtarak mı toplarsın?

Bir grup kelime toplanmış,

Ruhumun önüne kara çelenk dikmişler.

Müebbet hapisli kelimelerim için slogan çeker.

Dirençlerim kırılmış,

Bu ruh,

Kendini kalemin gidişatına bırakmış.

Ben etrafıma bakınıyorken çaresiz,

Bir el atıp beni bu kargaşadan çekip alır mısın?

Yoksa

Kalemimi kırar mısın?