ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

(Kadın bulutlara uzandı adam ufuk çizgisini tercih etti).

ADAM DEDİ:Çok güzel görünüyorsun.

KADIN DEDİ:Güzel olduğum içindir.

ADAM DEDİ:Hayır… Ben öyle gördüğüm içindir.

(Sustular…Adam öpüş gibi kadın öfke gibi, sustular. Bulutlar dağıldı kadının altından, ufuk çizgisi kıyıya vurdu kendini).

KADIN DEDİ:Düştüm.

ADAM DEDİ:

"-tüm" değil halen düşsün. TÜM değil YARIM olduğun için düşsün ve ben seni tamamlamak için buradayım.

(Gün batana kadar sessizce birbirlerini izlediler. Ay kendini doğurdu gökyüzünde, adam gülümsedi. Kadının parmak uçlarına birkaç yıldız düştü firar etti geceden).

ADAM DEDİ: Gel bana!

KADIN DEDİ: Nasıl? Uzaksın… Çok uzak.

ADAM DEDİ: Tek nefes inan. Yalnızca tek nefes. Gel bana!

KADIN DEDİ: Ayaklarımı kanatıyor yıldızlar korkuyorum.

ADAM DEDİ: Korkma. UMUT bu! Haydi… Tek nefeste.

(Kadın nefes aldı, cesaret gibi. Adam nefes verdi zafer gibi. Birleştiler. Ay imha etti kendini, tüm yıldızlar kaydı tek tek ve artık gece sek ve gece firar etti kendinden).

ADAM DEDİ: Benim misin?

KADIN DEDİ: Evet, seninleyim.

ADAM DEDİ: BENİM MİSİN?

KADIN DEDİ: Evet. Benimim.

ADAM DEDİ: Hala düşsün güzelim!

KADIN DEDİ: Hayır.Düş-tüm (ve uyandım).

LAVİNYA ÖZ.