ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Efendim, bendeniz; Halen. Bizim buralarda Hasan dendiği de oluyor.1984 yılının 3 haziran günü doğmuşum. Dolayısıyla İkizler burcuyum. Bu burcun insanı olmam hasebiyle bendenizin iki ana ve sayısını şu yaşıma kadar tespit edemediğim ara yüzlerim vardır. Baya kişiliğe sahibim anlayacağınız. 72.5 milletten insanı kişiliğimde barındırıyorum. Kah neşeliyim, kah hüzünlü. 5 dakikamın ardından gelen beşlikle anlaşamadığı zamanlar çok olur.


Dalgalı ruhumu huzura kavuşturabilecek her şeye meraklıyımdır. Okumak, yazmak, tarih, gizemli olaylar, esrarengiz işler. İstanbul Bahçelievler’de ikamet ediyorum, Bakırköy akıl hastanesine kaldırılana kadar . Tamam, tamam şaka.. Ama cümlenin hangi tarafıydı şaka olanı, unuttum.


Neyse! Dedim ya çokça dalgalıyımdır. Sevdiğim bir yazar ve sürekli takip ettiğim kitapları yoktur aslında, fakat Ahmet Ümit’in polisiyelerini severim. İskender Pala’nın Katre-i Matem’ine ise bayıldım. Dinlediğim şarkılar ve şarkıcılar çeşitlilik gösterir. Ama Candan Erçetin, Funda Arar ve Karadeniz ezgilerini yorumlayanları –özellikle Kazım Koyuncu- severim. Yabancı olarak ise Dean Martin bir de Rus şarkıları. (Kalinka, oci chornie, katyusha gibi) Ama en sevdiğim şarkı: Ezginin Günlüğü Gemi.


Kızdığım bazı şeylerde var tabi. Mesela Türkçe katilleri. Tamam ben de harika Türkçe konuşmuyorum ama dikkat ediyorum. “ş” yerine “sh”, “ç” yerine “ch”, “v” yerine “w” yazmıyorum. Ayrıca sokak arasındaki berberin “beauty saloon” olmasına hem gülüyorum hem de kızıyorum.


Hayatın içindeki mizahı çok seviyorum ve yazarken de onları yazmaya çalışıyorum. Umarım yüzünüzde bir gülümseme bırakıyordur yazdıklarım.

Halen