ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Bir günüm bir günümü tutmaz oldu. Dün sana esefle ve sitemle yaklaşmış, güne öfkeyle başlamıştım ama bu sabah kollarımı iki yana açıp derin bir nefes aldıktan sonra sana ve üzerine doğan güneşe merhaba deyip, gülerek başladım. Satırlarıma da biraz tebessüm düşsün istedim. Öyle ya yaşantımda ki tek servetim bunlar. Beni terk etmeyen tek yegane dostum kalemim. Gerçi içimde anlamsız bir burukluk var. Neyin nesidir anlayamasam da tebessüm daha ağır geliyor.... Şükür. Bütün sorumluluklarımdan kendimi sıyırıp arkama yaslanıp düne ve kaybettiklerime baktığımda hala bugün bu satırları yazdığım için şaşırıyorum ama olsun......... Bir hafta kadar zamandır sen de iyisin be dostum! Kış mevsiminin ortasında da olsak; üşütmeyen gündüzlerin, insana sıcaklık veren güneşin var. Sen varsın. Ve sen eğer bugün var isen, bugünden sonra da aynı muhabbetinle olmaya devam edeceksen ben de varım. Haydi gel varlığımızı kutlayalım. Aç bir bira, Yak bir sigara, Sarıl dağlarına, sarıl dostuna... Kim bilir yarın nasıl olacağız. Ama olsun sana kızsam da insan sevdiğine kızıp hayıflanırmış. Seni seviyorum be. Ah kerata şehir ah! ........................... 04 Ocak 2006 Çarşamba 11:44 S.B. / Kurtuluş

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA