S E V D A Z A N ...
Kelime anlamını arayanlara selam vererek başlayayım ve “aramayın" olsun ilk mesajım. Öyle ya tamamen anlamsız ve hiçbir yasayla örtüşmeyen hayatımdan hiçbir yasayı kabul etmeyen bir sesleniş, bir ad olsun: SEVDAZAN..........
Yazdığım her şey sevdanın ürünü değil mi nihayetinde ve her şey. Hani bitmiyor diye yakındığım kederim, hani bir türlü denk getiremediğim tutturamadığım umut kumarım. Hani o adım hep yalnız kalan kimliğimde. Ben hiçbir kaleme özenmedim, hiçbir amacım yoktu aslında. Sadece her yıkılmışlığıma bir kalem kırmadan önce hüznümü yazdım. Ölü duruşumda ki sukutu hiçbir kalabalık bozamadı ve hiçbir sessizlik mesken bulmadı isyan kalabalığımda. Hiçbir yarışma birinci seçemez benim şiirimi, hiçbir kanun hapsedemez beni. Kimisi gocundu yarasından varıp şikayet etti makama. Ardıma dönmedim, bir kere konuşan adımın namını sürdürdüm hep.
“Ne yazdıysam altına bir imza daha atarım. Hakim bey! ” oldu tek savunmam. Beni öldüren bütün kahpeliklerin üstüne gittim. Beni aldatan sevgililerim vardı her birine can verdiğim. Önce umut, sonra dilek, sonra emel.... Hepsi de terk edip gitti. “Zan” kaldım hep, Sevda oldum. Varsın karşılık vermesin ölüm yakarışıma. Hep insan terk edecek değil ya yüreğimi, bu seferde ben adımı terk ettim. Ölü değilim artık. Ve sırf adına sarılmayanlara inat olsun diye de öldürmeyeceğim gerekirse öldürmek uğruna. Anlamadınız değil mi! Bu ilk değil zaten, anlamadığınız. Ben zaten siz anlayın diye de yazmadım hiç. Öyle ya anlayan olsaydı bir çözüm yolu sunan olurdu. Bir yol mu dedim ben.................................................................... SEVDAZAN.
İşte yolum bu artık! Bugüne dek içimde esen fırtınayı şimdi azat ediyorum. Bakalım kim galip gelecek ey ölüm, ölmüyorum. Belki de en asi duruşumdur bu! Şimdiye kadar hiç görmediğin ey dünya. Sen Mustafa’yı öldürdün defalarca, Çelebiyi öldürdün defalarca ve ben SEVDAZAN oldum yine geldim, yine dikildim karşına............ İnsan nereye kaçar kimliğinden? Nasıl tartar ki adaleti mizan? Sevda bir şey kaybetmez dirliğinden Ölümü terk edip geldi SEVDAZAN.... Kaçış değil dönüş olsun bu adım! Ölüm ki vaktinde yüreğe sızan. Ey hayat ben yine senle kaldım, sana inat geri döndü SEVDAZAN.... Şimdi roller değişti, ölmekten caydım.
Başlıyorum; ben kepçe dünya kazan, sabrettim, bekledim öfkeye doydum, ölümün sırrını bildi SEVDAZAN..... Ben artık ne ölüyüm ne diri, madem ki azamettir bağışlamak, varsın seni affettim bilsin el alem. Artık ÖLÜŞAİR değilim. Sana inat, belki de birkaç gülen yüzün hatırına geri geldim, dikildim karşına....... Ve selam olsun SEVDAZAN dan sevdaya yenik düşmüş insan’ a! ..................
Yazdığım her şey sevdanın ürünü değil mi nihayetinde ve her şey. Hani bitmiyor diye yakındığım kederim, hani bir türlü denk getiremediğim tutturamadığım umut kumarım. Hani o adım hep yalnız kalan kimliğimde. Ben hiçbir kaleme özenmedim, hiçbir amacım yoktu aslında. Sadece her yıkılmışlığıma bir kalem kırmadan önce hüznümü yazdım. Ölü duruşumda ki sukutu hiçbir kalabalık bozamadı ve hiçbir sessizlik mesken bulmadı isyan kalabalığımda. Hiçbir yarışma birinci seçemez benim şiirimi, hiçbir kanun hapsedemez beni. Kimisi gocundu yarasından varıp şikayet etti makama. Ardıma dönmedim, bir kere konuşan adımın namını sürdürdüm hep.
“Ne yazdıysam altına bir imza daha atarım. Hakim bey! ” oldu tek savunmam. Beni öldüren bütün kahpeliklerin üstüne gittim. Beni aldatan sevgililerim vardı her birine can verdiğim. Önce umut, sonra dilek, sonra emel.... Hepsi de terk edip gitti. “Zan” kaldım hep, Sevda oldum. Varsın karşılık vermesin ölüm yakarışıma. Hep insan terk edecek değil ya yüreğimi, bu seferde ben adımı terk ettim. Ölü değilim artık. Ve sırf adına sarılmayanlara inat olsun diye de öldürmeyeceğim gerekirse öldürmek uğruna. Anlamadınız değil mi! Bu ilk değil zaten, anlamadığınız. Ben zaten siz anlayın diye de yazmadım hiç. Öyle ya anlayan olsaydı bir çözüm yolu sunan olurdu. Bir yol mu dedim ben.................................................................... SEVDAZAN.
İşte yolum bu artık! Bugüne dek içimde esen fırtınayı şimdi azat ediyorum. Bakalım kim galip gelecek ey ölüm, ölmüyorum. Belki de en asi duruşumdur bu! Şimdiye kadar hiç görmediğin ey dünya. Sen Mustafa’yı öldürdün defalarca, Çelebiyi öldürdün defalarca ve ben SEVDAZAN oldum yine geldim, yine dikildim karşına............ İnsan nereye kaçar kimliğinden? Nasıl tartar ki adaleti mizan? Sevda bir şey kaybetmez dirliğinden Ölümü terk edip geldi SEVDAZAN.... Kaçış değil dönüş olsun bu adım! Ölüm ki vaktinde yüreğe sızan. Ey hayat ben yine senle kaldım, sana inat geri döndü SEVDAZAN.... Şimdi roller değişti, ölmekten caydım.
Başlıyorum; ben kepçe dünya kazan, sabrettim, bekledim öfkeye doydum, ölümün sırrını bildi SEVDAZAN..... Ben artık ne ölüyüm ne diri, madem ki azamettir bağışlamak, varsın seni affettim bilsin el alem. Artık ÖLÜŞAİR değilim. Sana inat, belki de birkaç gülen yüzün hatırına geri geldim, dikildim karşına....... Ve selam olsun SEVDAZAN dan sevdaya yenik düşmüş insan’ a! ..................
S*E*V*D*A*Z*A*N
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
0 yorum:
Yorum Gönder