ÜTOPYA... Ütopik bir dergi...

Amatofobi: Toz korkusu

Böyle bir fobisi olan kişi ömür boyu maskeyle ve eldivenle dolaşacak, bahçeyle hiç uğraşamayacak, tozlu kütüphanelerin raflarındaki tozu içine çekemeyecek, “TOZ OL” cümlesini hiç kullanamayacak, unlu mamullerden faydalanamayacak, toplu taşıma araçlarına binemeyecek, hiçbir devlet dairesine giremeyecek… Nasıl bir hayat bu? Kesin! Karatahtayı kaldırıp bizi gazlı kalem devrine geçiren de böyle bir amatofobik kişilikti.

.

KARISI: Kendi paranla bana hiç çiçek almıyorsun. Neden?

KOCASI: Bir demet taze, capcanlı kırmızı gül getirmiştim sana unuttun mu?

KARISI: Aklımdan çıkmasına imkân yok. Henüz 4. sınıftayken hastanın, pardon baygın hastanın, başından alıp getirmiştin.

KOCASI: Her tanem, sonuçta getirmedim mi? Hem sen çikolatayı daha çok sevmez misin? Git bak cebimde ne var?

KARISI: Harikasın! En sevdiğimden. Seni çok seviyorum çokkkkkkkkkk.

(KOCASI: Yırttım valla! İyi ki de viskiyi getirmeyi unutmuşum. Her işte bir hayır vardır. Gazetem neredeydi.)

.

*1 kupaya; 2 çay kaşığı ile ayrı ayrı; 3 kaşık kahve, 4 kaşık krema ve 5 kesme şeker atılmamışsa o kahveyi çikolatayla bile içmem. İçemem.

*İçtiğim salep bol tarçınlı, yanında yediğim pastane poğaçası dumanı üstünde olmazsa o salebi çikolata ile bile içmem. İçemem.

*Kabak tatlısı bol cevizli olmazsa kabak tadı verir, yemem. Yiyemem. Çikolatayla bile.

Saygı ve sevgilerimle

Lavinya Öz.