Tamamlayamadığım bir şeyler var hayatımda. Hep yarım kalacak düşler gibi, ulaşılmaz ufuk çizgileri gibi, görüp de uzanılmayan özgürlükler gibiyim.
Gecenin şu saatinde içimdeki boşluğa asılı, koyu bir kahve yudumluyorum bu cümleleri dökerken. Belki uykum iyice kaçacak, belki kahve beni ayıltacak…
Ayılmak istemiyorum. Uykumun peşi sıra koşmak, uykumu kaçıranları bulmak, hesap sormak istiyorum.
Elimde özlediğim kurşun kalemim, dilimde kelimelerimi pusuya düşüren kurt kapanı, beynimde büyüyüp duran soru işareti uru, midemde acısı tuhaf bir zevk veren kramplar, içimdeki rahatsız edici boşluk… İyi bir grup oluşturmuşuzdur herhalde.
Hakim olamadığım bir anlamsızlık hükmediyor ruhuma. Çıkılmaz sihirbaz kutuları içinde kesti kesecek sanki beni dizginsiz eller.
“BİR ÇIĞLIK BOŞLUK VAR İÇİMDE” diyen Mehmet Gün’ün ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyorum.
Bu boşluk nasıl tamamlanacak? Hiç de tamamlanacakmış gibi de değil hani…
Beynim düşünmekten aciz, dilimde her türlü küfür caiz, ruhumda haciz var bu sıralar….
LAVİNYA ÖZ.
1995
0 yorum:
Yorum Gönder